Hiç Kimse Gözünü Kapayıp Devekuşu Misali “Sorun Yok” Demesin!
Bu ülkede her şeyimizi kaybettik.
Mesela insanlığımızı kaybettik.
İnsafımızı kaybettik.
Vicdanımızı kaybettik.
Liyakate dayalı mesleki duyarlılığımızı kaybettik.
Tarafsızlığımızı kaybettik.
Sadece bu değerleri mi? Elbette ki hayır!
Birbirimize olan sevgimizi kaybettik.
Saygımızı kaybettik.
Demokrasiyi kaybettik.
Özgürlüğü kaybettik.
Bütünlüğümüzü kaybettik.
Öz güvenimizi kaybettik.
Korkarım ki bu kaybettiklerimizi bir daha geri kazanamayacağız.
Gerilim tırmanıyor. Herkesin rengi kendisine kutsal!
Ortak paydalarımız yok sayıldığından dolayı ortak paydalarda bile bir araya gelemiyoruz. Mesela milli bayramlarımız…
Sahtekârca birbirimizi gazlamayı, ya da gammazlamayı seviyoruz.
Çağın en kötü hastalığına tutulduk.
Yok yok korona virüsten bahsetmiyorum. Çünkü onun tedavisi er geç olacak.
Kısacası “ya tarafsın ya da bertarfsın” hastalığına tutulduk.
Birbirimize tahammülümüz yok.
Her türlü provokatörleri dinlemeyi öğrendikte maalesef ki birbirimizi dinlemeyi öğrenemedik.
Her sözümüz hakaret, her sözümüz nefret kokuyor.
İnsanımıza karşı inancımız kaybettik.
Kökünü kuruttuk sevginin, saygının…
Nefretin kekremsi tadına teslim olmuş gibiyiz.
İyilik yapmak sadece masallarda kaldı.
Tepeden aşağı yalancıyız. Yalan konuşuyoruz.
Çıkarlarımız için küçük hesaplardan utanmıyoruz.
Tedavisi imkânsız bir hastalığın mikrobu doldu damarlarımıza. Tedavisi imkansız gibi…
Öyle bir mikrop sarmış ki beyin hücrelerimizi kendimiz gibi düşünmeyenlerin infazını neredeyse vacip sayacağız.
Her gün televizyonlar aracılığıyla bizi yönetenler tarafından negatif enerji yükleniyoruz, her gün biraz daha biraz daha biraz daha…
Kendimizi temiz sayıyoruz da, hep başkalarına yapıştırıyoruz etiketleri.
Gözlerimizi kör eden bir nefret ateşinin içindeyiz. Kör bakıyoruz her şeye.
Elbirliğiyle katlediyoruz güzelliklerimizi.
Üretici yanımız, insani yanımız hoyratça tüketiliyor, korkuların ürünü haline getiriliyoruz.
Bütün dünyada hayranlık uyandıran Türk gücünün farkında bile değiliz.
Oluşturulan olumsuz koşullara bakan bazıları sinsice ellerini ovuşturuyor.
İşin en acı yanı hala neleri kaybettiğimizin farkında bile değiliz.
Korona virüse yakalanmış ve entübe edilmiş hasta gibiyiz.
Nefes alamıyoruz. Boğuluyoruz.
Ey bizi yönetenler sizler hala gerçekleri görmüyor musunuz?
Yoğun bakımdayız. Milletimiz tüm değerleriyle can çekişiyor.
Cevap verin! Nereye götürülmek isteniyoruz?
Yoğun bakımdayız nefes alamıyoruz. Sağ göz sol göze düşman bakıyor.
Herkes gemilerini yakmış neredeyse limanları da yakacaklar.
Yapmayın, etmeyin şeytan sofralarına bu milleti meze etmeyin.
Ali Galip AKYILDIRIM
