Sizlerde farkındasınız, insanlarımız her geçen gün mutluluktan biraz daha uzaklaşıyor.
Bir korku, bir umutsuzluk duygusu insanlarımızı teslim almış gibi gözüküyor.
İnsanlarımızın büyük bir çoğunluğunda yaşamaktan haz almayan duruşun tüm halleri beden dillerine yansımış.
Şüphe ve endişe başrolde.
İnsanların toplu bulunduğu ortamlara paranoya hâkim olmuş.
Bilindik dost ortamları çoktan unutulmuş.
Her yerde suya sabuna dokunmayan kısa sohbetler moda.
Ya da karşısındaki insanı dinlemeyen yapay dostluk halleri.
Kahkaha sesleri gittikçe azalıyor.
Yolda bile insanlar bir birlerine nefretle bakıyor.
Sabır ve hoş görü eski bir nostalji…
Ülkemizde her nedense insanlarımız hep stres yüklü..
Kendilerinden bile randıman alamıyor insanlar.
Yüzlerine baktıkça hayatın tüm yorgunluğunu görmek mümkün.
Çoğunluk “Neme lazımcılığın” defansına çekilmiş.
Hayatın “önce yaşam” mesajlarını duyamayacak kadar bıkkınlık içindeler.
Gazetelerde görüyoruz, ölmeden mezarlıkta yerini ayırtan insanlar bile var.
Kendilerini küçümseyen insanlarda patlama yaşanıyor.
Toplumun ve medyanın değer verdiği ucuz insanları görünce acı acı gülüyorlar.
Akıl yoksunlarının, televizyon kanallarında akıl sattıklarını gördükçe çıldırıyorlar.
Zihinsel bir travma yaşıyor insanımız.
Herkes bir boşlukta.
Ülkedeki gerçekler insanlarımızı ürkütüyor.
Hayat zorluluğunun her şartı insanımıza yansımış durumda.
Çünkü bu ülkede evine ekmek götüremediği, borcunu ödeyemediği için ailesiyle birlikte intihar eden babalar var.
Bu ülkede çocuklarını ısıtamadığı için kendini asan anne de var.
Bu ülkede işsizlikten dolayı intihar eden gençler var
Bu ülkede penceresiz evlerde zatürre olup ölen bebekler de var.
Ne yapsın bu millet.Nereden tutsa elinde kalıyor misali..
Çünkü bu ülkede bazı kronik hastalıkların ilaçları pahalıdır ve devlet karşılamıyor.
Çünkü bu ülkede işsizlik var, yoksulluk var, hayat pahalılığı var.
Çünkü bu ülkede ataması yapılmadığı için intihar eden öğretmenlerde var.
Bu ve benzeri sebeplerden dolayı insanımızı ne sonbaharın romantikliği etkiliyor ne de yaşadığı günlerin getirdikleri.
Bir taraftan iktidarın boş söylemleri, diğer taraftan insanımızın geçim sıkıntısı hayatı çekilmez hale getirmektedir.
Ülkenin gündemine devamlı gerginlik hâkim. Tansiyon hep yüksek.
İnsanımız bilinçaltını kuşatan bir karamsarlık yaşıyor.
Güzel düşlerin, hayallerin demir kepenkleri inmiş durumda.
Gazetelerimiz korkudan haber yazamaz duruma gelmişler.
Televizyon kanalları bol bol magazin haberleri, yemek tarifleri ve sağlık tüyoları veriyorlar.
Ünlülerin zamparalıkları ana haber bültenlerini süslemekte, kimin eli kimin cebinde haberlerini kuzu kuzu dinlemekteyiz.
Susturulmuş televizyon kanalları, el değiştirmiş gazeteler yürek yaramız zaten.
Özgürlüklerimiz ,”dönülmez akşamın ufkuna” benzer hal almış gibi…
Bekliyoruz bizlerinde demokrasinin nimetlerinden yararlanacağımız günleri… İnsanca yaşayacağımız günleri… Yoksulların aç yatmayacağı günleri.
Ali Galip AKYILDIRIM
